Z PAMIĘTNIKA UWAŻNOŚCI: MARZEC

Był to jeden z tych marcowych dni, kiedy słońce świeci gorąco, a wiatr dmucha zimno: kiedy w świetle jest lato, a w cieniu zima.

Charles Dickens

Marzec… ze słońcem ciepłym i wiatrem mroźnym. A nawet z paroma płatkami śniegu. I wieloma kroplami deszczu :). Ale czuło się wiosnę w powietrzu i nawet ten deszcz był już bardziej wiosennym deszczem, urozmaiconym przebłyskami słońca i piękną tęczą.

Wszystko, co zaobserwowałam w poprzednim miesiącu, postanowiłam zachować w postaci Pamiętnika uważności. Skąd wziął się pomysł na taki pamiętnik? Z życia w teraźniejszości.

 

Na czym upłynęło mi ostatnie 10 lat…?

Ludzie zadają sobie to pytanie i nie potrafią na nie odpowiedzieć. Nie byli obecni w chwilach, które przeżyli, więc nie pamiętają. Zawsze byli myślami gdzieś indziej, tylko nie tu i nie teraz.

I dlatego 10 lat później mamy wrażenie, jakbyśmy coś stracili.

Nie chcę mieć poczucia, że właśnie uciekło mi kilka lat z życia i nawet nie wiem jak one upłynęły. Chcę mieć poczucie, że byłam i cały czas jestem. A upływające miesiące nie są tylko odrywanymi kartkami z kalendarza.

Każdy miesiąc jest wyjątkowy i ma coś do zaoferowania. Także marzec, który dotąd nie należał do moich ulubieńców.

 

Najbardziej nieciekawy miesiąc?

Do tej pory uważałam marzec za najmniej atrakcyjny z całego roku. Wynikało to z tego, że miałam dość zimy i tęsknota za wiosną była przeogromna. Czekanie aż stopnieje śnieg, dzień będzie wreszcie długi i ciepły, schowam zimowe ubrania, szaliki i czapki… A marzec to jeszcze nie była taka wiosna, jaką chciałam: jasna, ciepła, ze wspaniałą zielenią dookoła. Trawa jeszcze nie taka bujna, drzewa jeszcze nie takie zielone i kwiaty… gdzie te kwiaty?

Nie zadowalało mnie to. I miało kiepski wpływ na moje samopoczucie.

Więc co się zmieniło?

 

Uważność zmienia wszystko

Marzec upływał mi zwykle na niecierpliwym oczekiwaniu. Ale w tym roku wszystko wyglądało zupełnie inaczej. I to nie dlatego, że marzec nagle cudownie się zmienił. To moje podejście przeszło gruntowną przemianę.

Zmieniłam nieświadomość w świadomość, zaczęłam bardziej przyglądać się temu, co mnie otacza, obserwować i dostrzegać. Potrafię się zatrzymać, popatrzeć i posłuchać (a raczej wsłuchać się) w dźwięki otoczenia. Śpiew ptaków, zwykle niesłyszany, z powodu zaprzątających umysł myśli, to przecież najpiękniejszy dźwięk dla duszy.

Uważność zmienia wszystko. Reagujemy na otoczenie z większym spokojem. Dostrzegamy drobne rzeczy i potrafimy się z nich cieszyć.

Nie sądziłam, że marzec może mnie ucieszyć. A jednak tak było :)

 

Pamiętnik marcowy

Pamiętnik uważności sprawia, że bardziej przyglądam się otoczeniu i dostrzegam nawet drobne zmiany. To jak zmienia się przyroda, czy to, co się aktualnie dzieje w moim życiu. Obserwuję, zauważam i rejestruję. Tym samym żyję bardziej świadomie.

Tegoroczny marzec powitałam z radością. Nie było już zniechęcenia i marudzenia, że za mało zieleni i za bardzo zimno. Nie było specjalnego czekania na wiosnę. Wiedziałam, że w swoim tempie nadejdzie. Cieszyłam się marcem takim, jaki był.

 

W przyrodzie

Chyba po raz pierwszy z taką fascynacją obserwowałam pierwsze, niepozorne oznaki nadchodzącej wiosny.

Malutkie, nieśmiałe zalążki pączków pojawiające się na drzewach. Budzący rano, radosny świergot ptaków i obserwowanie ich gonitwy za oknem. Kwiaty wychylające kolorowe główki z gdzieniegdzie zielonej już trawy. Bociany i czaple kroczące spokojnie po łące.

Aby odpocząć od szumu codzienności, pozwoliłam sobie na kilka dni błogiego wypoczynku na wsi. Miałam w planie spacery po lesie i fotografowanie kwiatów. Nic z tego nie wyszło, gdyż… we wszystkie dni padał deszcz :). Jednak nie miało to zupełnie wpływu na jakość moich krótkich wakacji. Te parę dni słodkiego lenistwa, głaskania kota i robienia tylko tego, co sprawia mi przyjemność naładowało do pełna moje nieco wyczerpane “akumulatory”, a energii starczyło jeszcze na długo po powrocie.

 

Na blogu

Największym wydarzeniem zeszłego miesiąca było pokazanie światu Projektu Spokój.

Prace nad blogiem trwały już od stycznia, ale dopiero w drugim dniu marca ukazał się pierwszy, powitalny wpis Droga do wewnętrznej harmonii.

Pozostałe tytuły, jakie ukazały się w marcu:

Pamiętaj o tym, że zawsze świeci słońce

Jak spokojnie podejść do zmiany

W objęciach Morfeusza, czyli sposoby na zdrowy sen

Wiosenne porządki w przestrzeni osobistej

Blog dostał również własny fanpage na Facebooku oraz profil na Instagramie :)

Dzięki temu dość odważnemu przedsięwzięciu odkryłam, jak bardzo lubię pisać :)

 

W życiu

Nieustannie pracuję nad wprowadzaniem do życia większego ładu i sporej dawki spokoju. W związku z tym wdrożyłam kilka zmian prowadzących do lepszego samopoczucia:

• Czytam więcej wartościowych treści, artykułów, książek (również takich, które pozwolą mi rozwijać się pisarsko, aby tworzyć jeszcze lepsze wpisy dla Was).
  
  
• Częściej pozwalam sobie na nicnierobienie bez wyrzutów sumienia (np. hurtowe oglądanie ulubionego serialu, co kiedyś było nie do pomyślenia).
  
  
• Uczę się, że nie muszę wszystkiego brać na swoje barki, nie wszystko musi być zrobione, do tego natychmiast i mimo to świat nadal będzie się kręcił.
  
  
• Zrezygnowałam z wszelkiego rodzaju habitrackerów. Wiem, że jest to fajne rozwiązanie, jeśli chcemy wyrobić w sobie jakiś nawyk. U mnie natomiast zrobiło się ich w pewnym momencie zbyt dużo i chęć odhaczania każdego jako “zrobione” każdego dnia, zmieniło się we frustrację. Teraz nie mam żadnego. I czuję się lepiej.
  
  
• Kupiłam czytnik ebooków. Jestem na etapie pozbywania się z domu maksymalnej ilości rzeczy i pożegnałam się również całym stosem książek kurzących się na półkach. Odzyskałam bezcenną przestrzeń i jest mi o wiele lżej.
  
  

Zwolnić i przyjrzeć się sobie

W marcu przede wszystkim postanowiłam zwolnić. Nie spieszyć się, tak jak marzec, leniwie pokazujący wiosnę. W spokoju przygotować posiłek i delektować się nim, a nie przełykać w pośpiechu. Iść wolniej korytarzem w pracy, a nie szybko biec do biurka. Zamiast narażać życie na przejściu dla pieszych, spiesząc się na tramwaj, po prostu poczekać na następny. Wysłuchać uważnie dziecko, które chce mi opowiedzieć o swoim pełnym wrażeń dniu.

I zwrócić uwagę na to co w środku, jak się czuję, co potrzebuję i jak mogę jeszcze bardziej o siebie zadbać.

Pamiętnik pełen korzyści

Tak oto powstało moje pierwsze podsumowanie. Czym było dla mnie?

Pisanie pamiętnika wymaga uważności. Dzięki temu wiem jak i na czym upłynął mi czas. Daje cenne lekcje. Skłania do refleksji, zastanowienia się, co poszło nie tak, a co mogłabym zrobić inaczej, jeśli będę kiedyś w podobnej sytuacji. A w chwilach zwątpienia, zawsze mogę do tego wrócić i przypomnieć sobie swoje sukcesy i to, że dałam radę :)

---

Trzeci miesiąc roku już za nami, a przed nami kolejne zmiany, nowe doświadczenia i szanse. A jak marzec minął Tobie?